چالش های استقرار حاکمیت بالینی در حیطه ی آموزش بیماران: یک مطالعه کیفی

مقدمه: حاکمیت بالینی چارچوبی است که در آن سازمان های ارائه کننده خدمت در قبال بهبود دائمی کیفیت پاسخ گو بوده وبا ایجاد محیطی که در آن تعالی درخدمات بالینی شکوفا می شود به صیانت ازاستانداردهای عالی خدمت می پردازند. هدف پژوهش حاضر، شناسایی چالش های استقرار حاکمیت بالینی در حیطه ی آموزش بیماران بود. روش ها:در این پژوهش کیفی ، محیط پژوهش را ۴ بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران و جامعه پژوهش راکارشناسان درگیردر برنامه حاکمیت بالینی تشکیل دادند. ۱۶ شرکت کننده با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدف مند و از روش موارد شناخته شده انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختار یافته بود که با موافقت شرکت کنندگان ضبط، بازنویسی و تحلیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به تولید دو درون مایه اصلی «عوامل مربوط به سازمان و عوامل مربوط به بیمار» گردید. عوامل فرهنگی «ضعف فرهنگ کارتیمی، عدم وجود انگیزه در پرستاران جهت آموزش بیمار، ارزشمند نبودن آموزش، کمبود وقت و حجم بالای کار، کمبود پرسنل، نبود دستورالعمل مشخص برای آموزش، فرایندهای اضافه کار، اهمیت ندادن مدیران به آموزش»را دربرگرفت. عوامل مربوط به بیمارشامل «آکاه نبودن بیماران به حقوق قانونی خود، وضعیت نامساعد عمومی و عدم همکاری بیمار، بی سوادی و کم سوادی بیمار، کمبود انگیزه، تنوع فرهنگی بیماران و سخت شدن ارتباط با آنها »بود. نتیجه گیری: آگاه نمودن بیمار در زمینه حق خود برای دریافت آموزش کامل و جامع و مطلع نمودن فرد مراقبت کننده از این حقوق، تجلی مفهوم بیمارمحوری است و برای رفع چالش های برنامه حاکمیت بالینی راه گشاست.